امشب به جهـان آیۀ صبر و سحـر آمد            خـورشـید جهـانـتـاب علوم و هنر آمد
بر دامـن خـورشـیـد ولایـت قـمـر آمد            بر بیت عـلی جـلـوۀ فـتـح و ظـفـر آمد

امشب شب میلاد و پر از شادی شور است
زیـبایی بیت عـلی از جلـوۀ نـور است
امـشب ز سـمـا واژۀ پـاک طـرب آمـد            پـایـان جـمـادی شد و نـور رجـب آمد
ایـام فـرج گـشـتـه و پـایــان شـب آمـد            شـادی به مـیـان همه با تاب و تب آمد
از مـقـدم یـارسـت زمـیـن خُـلد مخـلـد
برخیز بـبـین گـشته زمین طـور مجدد
ای فاطمه را اختر و ای مظهر احـمد            ای جـلــوۀ انــوار خــداونــدی سـرمـد
ای نـام صـفـا بـخـش تو هم نام محـمد            هـم بـاقـر و هم گـوهـر تـابـنـدۀ امـجـد
ای گشته فلک از غم هجران تو بیتاب
ای گشته غزلخوان تو خورشید جهانتاب
صف بسته به پابوس جمال تو هزاران            در مــقــدم تـو خـلـق شـده آیـۀ بــاران
گـردیده معـطـر ز شـمـیـم تو بـهـاران            در حیرت رخسار مـه‌ت مـاه عـذاران
از مـقـدم پـاکـت شده پـر نـور مـدیـنـه
رخـسـار نـبـی با تـو بود عین قـریـنـه
عـالـم شـده از مـقــدم او وادی سـیــنـا            بـر درگـه او آمـده بـا اشـک مـسـیـحـا
پُـر نـور شد از مقـدم او صورت میـنا            لبـخـند به لب‌های عـلـی گـشـته هـویدا
یثـرب شده سرمست ز انـوار جمـالش
عـالـم شده دیـوانه ز توصیف کـمـالش
طوبای حسن فـاطمه امشب قمر آورد            از نجل حسین ابن عـلـی او پسر آورد
از نسـل نـبـی فـاتـح عـلـم و ثمر آورد            بر بیت ولا فـاطـمه امـشب گهر آورد
اسرار علوم از رخ این طفل عیان است
چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است
چـشـمان همه هست پی خـیر کـثیرش            جبریل امین گشته چنان صید اسـیرش
خـورشـیـد بود کـشتـۀ انـوار مـنـیرش            تا حشر بود راه خـدا خط و مـسـیرش
خورشید کبوتر شده و گرد سرش هست
بـاران خـدا از اثـر چـشـم ترش هست